Η διατήρηση ζωντανής της μνήμης είναι το ένα και αποτελεί την προϋπόθεση για το δεύτερο και πιο ουσιαστικό. Την προσαρμογή της ζωής και των πράξεων σου σήμερα. Με σύνεση και ψυχραιμία. Όχι με φανατισμό, εγωισμό ή πάθος, αλλά με επίγνωση του χρέους και του προορισμού σου.
“Τὸ πρῶτο βῆμα γιὰ νὰ ἐξαφανίσῃς ἕνα λαό, […], εἶναι νὰ διαγράψῃς τὴ μνήμη του. Νὰ καταστρέψῃς τὰ βιβλία του, τὴν παιδεία του, τὴν ἱστορία του. Στὴ συνέχεια, νὰ ζητήσῃς ἀπὸ κάποιους νὰ γράψουν νὲα βιβλία, νὰ κατασκευάσουν μὶα νὲα παιδεία, νὰ ἐφεύρουν μιὰ νὲα ἱστορία. Σύντομα, τὸ ἔθνος θ’ ἀρχίσῃ νὰ λησμονῇ τί εἶναι καὶ τί ἦταν. Ὁ κόσμος ποὺ τὸ περιβάλλει θὰ λησμονήσῃ ἀκὸμη γρηγορότερα”.
Μὶλαν ΚΟΥΝΤΕΡΑ (1929 – ), “Τὸ βιβλὶο τοῦ γέλιου καὶ τῆς λήθης”