Η έννοια της πολιτικής ευθύνης είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την ευθιξία. Το πολιτικό σφάλμα, η λανθασμένη απόφαση, ένα σκάνδαλο τέτοιας σοβαρότητας, φέρνει τον πολιτικό ή τον δημόσιο αξιωματούχο σε τέτοια δυσάρεστη θέση, ώστε, ανεξάρτητα του αν ο ίδιος είχε ή όχι άμεσα προσωπική ευθύνη, νιώθει τόσο θιγμένος που την αναγνωρίζει και την αναλαμβάνει. Αναγνωρίζει ως δημόσιο πρόσωπο με αξία και υπόσταση πως η απόφαση προσβάλλει το δημόσιο ήθος, την γενική αντίληψη της κοινωνίας για κάποιο κρίσιμο ζήτημα που προφανώς διαφαίνεται και μέσα από την λαϊκή αντίδραση ώστε να έχει την ευαισθησία και να νιώθει την ανάγκη να πάρει επάνω του την ευθύνη.Είναι άλλως πως μια δημόσια παραδοχή ότι η λάθος απόφαση και τα δυσάρεστα αποτελέσματα της θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί με περισσότερη επιμέλεια.
Δεν υπάρχουν νομικές συνέπειες για την ανάληψη πολιτικής ευθύνης. Οι συνέπειες είναι καθαρά προσωπικό θέμα και απόφασης του θιγέντος. Για παράδειγμα δεν μπορεί να εξαναγκαστεί σε παραίτηση ή να υποστεί άλλη κύρωση με οποιαδήποτε νομική διαδικασία. Σε κάποιες κοινωνίες η πολιτική ευθιξία είναι ανεπτυγμένη σε μεγάλο βαθμό που οδηγεί σε καταλυτικές και δυσμενείς, όσο και οικειοθελείς συνέπειες για τον πολιτικό που μπορεί να παραιτηθεί από την θέση του ή να πληρώσει ο ίδιος το κόστος της απόφασης κλπ. Αντίθετα σε άλλες κοινωνίες, όπως η Κυπριακή, η ανάληψη πολιτικής ευθύνης μπορεί να γίνει απλά λεκτικά χωρίς άλλες ουσιαστικές συνέπειες για τον πολιτικό, που απλώς δηλώνει δικό μου λάθος (mea culpa) και το ζήτημα τελειώνει εκεί. Φυσικά η στάση του κρίνεται ελεύθερα από την κοινωνία των πολιτών και το πολιτικό κόστος είναι ανάλογο.